Wanneer je een reis begint is er altijd een punt van waar je vertrekt, bijvoorbeeld vanuit huis. Ook een spirituele reis heeft een vertrekpunt. Namelijk het moment waarop je besluit om aan je reis te gaan beginnen of het moment waarop het besef komt dat je aan zo'n reis bent begonnen.
De aanleiding om aan een spirituele reis, of een reis naar persoonlijke ontwikkeling, te beginnen kan verschillend zijn. Het kan zijn dat je door de omstandigheden gedwongen wordt om aan zo'n reis te beginnen. Vaak wordt je dan pas gaandeweg bewust van wat je aan het doormaken bent. Of soms zelfs pas nadat de bestemming is bereikt.
Het kan ook zijn dat je er heel bewust voor kiest om zo'n reis te maken. Omdat je voelt dat je mag groeien of omdat je merkt dat de manier waarop je nu leeft ongemakkelijk begint te worden, dat het ergens begint te schuren.
Wat beide aanleidingen vaak wel met zich gemeen hebben is dat er een besluit aan vooraf is gegaan. Het besluit dat je dingen anders wil. Dat je je leven anders wil inrichten, dat je klaar bent met de bullshit van bepaalde zaken of mensen.
Deze keer heb ik bewust gekozen om aan mijn reis te beginnen. Die zaterdagavond, na een enerverende anderhalve week, was dat besluit er. "Vanaf nu gaat het anders, ga ik doen wat ik te doen heb! Ik ben bereid." Tijdens de preek van die avondmis, die niet heel toevallig ging over roeping, kwam die vraag naar boven: "Ja Karlijn, wat is jouw roeping? Wat heb jij hier te doen? Wat heb jij de mensheid te bieden om deze wereld een beetje mooier te maken?" En juist op die vragen had ik de afgelopen anderhalve week inzichten gekregen. Ik moest daar dus iets mee. Dus was mijn antwoord: "Ik ben bereid. Vanaf nu ga ik het anders doen."
In dit geval was de aanleiding voor mijn besluit dat ik me ongemakkelijk ging voelen in de manier waarop ik mijn leven had ingericht. De onzekerheden, het mezelf teveel schikken naar de wensen en verwachtingen (al dan niet door mijzelf ingevuld) van anderen, het isolement waarin ik het mezelf comfortabel had gemaakt. Het ging schuren, dus ging ik voorzichtig stapjes zetten om weer voor mezelf te gaan kiezen. En zo ontstond er een sneeuwbal effect waarbij ik steeds meer ging staan voor wie ik ben en wat ik wil.
Eigenlijk was deze reis ongeveer 5 jaar geleden al begonnen, maar besef ik met dat eigenlijk nu pas. Op het moment dat ik voor mezelf koos en besloot te scheiden. In die tijd was de scheiding het besluit, maar de persoonlijke ontwikkeling kwam voort uit de omstandigheden die daarop volgde. Het was een reis met veel dieptepunten, onzekerheden, angst en spanning. Met momenten waarop ik bang was dat ik het niet meer aan zou kunnen en momenten waar, precies op het juiste moment, een uitgestoken hand me er weer bovenop hielp. En uiteindelijk ben ik wijzer en sterker uit die periode gekomen en kwam er een rustigere tijd. En in die rustigere tijd is het te lang comfortabel geweest, waardoor het toch weer ging schuren.
Het besef kwam dat ik me op bepaalde punten teveel had laten meeslepen en mijn eigen waarden uit het oog was verloren. Me had gesetteld in een middelmatige tevredenheid. Waarbij ik niet alles uit mezelf haalde, maar het wel prima vond.
Dus eigenlijk is het nu een hervatting van een reis die jaren geleden al begonnen was. Maar nu met een duidelijke bestemming voor ogen en vanuit een bewuste keuze.
Reactie plaatsen
Reacties